آرامگاه فردوسی

حکیم ابوالقاسم فردوسی

ابوالقاسم فردوسی توسی در سال 329 هجری قمری (زمان حکوکت ساسانیان)  در توس خراسان متولد شد و بر اسا روایات در سال 416 هجری قمری چشم از جهان فرو بست. ابوالقاسم فردوسی از بزرگترین و محبوب ترین شاعران پارسی زبان در جهان است. شاهنامه کتابی است که نتیجه 30 سال زحمت و اندیشه این شاعر حکیم بوده است و به عنوان قدیمی ترین کتاب حماسی و نمادی از ایران شناخته می شود؛ نزدیک به 60000 هزار بیت شعر از وصف اسطوره ها، تاریخ ایران، حمله اعراب و چندین افسانه در سه بخش اسطوره ای:(از کیومرث تا پادشاهی فریدون)، پهلوانی:(از خیزش کاوه تا مرگ رستم)، و تاریخی:( از پادشاهی بهمن تا حمله اعراب به ایران) در این کتاب سروده شده است.

آرامگاه فردوسی:

ابوالقاسم فردوسی در زادگاه خویش یعنی توس مشهد چشم از جهان فرو بست ولی به دلیل شیعه بودن فردوسی، پیکر او اجازه دفن در آرامستان را پیدا نکرد و به همین دلیل او را در باغ خانوادگی دفن کردند. در سال های بعد نیز طی حمله هایی که از طرف دشمنان شیعه صورت می گرفت چندین بار آرامگاه او تخریب و مجددا توسط شخصی به نام قاضی شوشتری بازسازی می شد.

در قرن چهاردهم ایده ساخت مقبره ایی درخور و شایسته فردوسی مطرح شد. تیمور تاش این ایده را به مجلس وقت برد و اورا چنین توصیف کرد: "هر ملتی مکلف است که نسبت به مفاخر تاریخی خود ابراز علاقه‌مندی کرده و از بروز قدردانی خودداری نکند. قدر و رتبه حکیم ابوالقاسم فردوسی که مایه فخر ایران تنها نبوده، بلکه یکی از مفاخر بشریت محسوب است، بر کسی مستور نیست و سزاوار نخواهد بود که مدفنش در حال حالیه و تقریباً از بین رفته و محو شود و با سایر خرابه‌های شهر طوس تفاوتی نداشته باشد"

ملک الشعرای بهار نیز که در آن زمانبه عنوان نماینده تبریز حضورداشت چندین بار درخواست ساخت آرامگاه درخور فردوسی را مطرح کرد. در نهایت در سال 1313 به دستور رضا شاه و توسط هوشنگ سیحون، مقبره باشکوهی برای این شاعر بزرگ بنا می شود. این مجموعه حدود 6 هکتار وسعت دارد و شامل: موزه، کتابخانه، استراحتگاه و استخر می باشد.

معماری آرامگاه فردوسی

معماری آرامگاه فردوسی بسیار باشکوه و برگرفته از طرح های هخامنشی می باشد. طول بنا 18 متر است و تمام قسمت های آرامگاه از سنگ های مرمر پوشیده شده است و 12 ستون اطراف آن ساخته شده است. در کتیبه جلوی آرامگاه، دوازده بیت اول شاهنامه نوشته شده و در سه طرف دیگر اشعاری از فردوسی دیده می شود.

آرامگاه مهدی اخوان ثالث

مهدی اخوان ثالث شاعر پرآوازه ایرانی متخلص به امید در 10 اسفند سال 1307 در مشهد به دیا آمد و به نوبه خود سهم بزرگی در موسیقی و شعر زبان پارسی داشته است. او در 4 شهریور سال 1369 از دنیا رفت و پیکر او در کنار آرامگاه فردوسی به خاک سپرده شد. البته آرامگاه محمدرضا شجریان نیز در همین فضا قرار دارد. از آثار معروف مهدی اخوان ثالث می توان آخر شاهنامه، در حیاط کوچک پاییز زندان و ارغنون اشاره کرد.